هفته ی سی و یکم

سلام عزیز دلم

مامان قربونت بشه که روز به روز بزرگتر میشی و بیشتر خودنمایی می کنی

تکونات هم بیشتر و شدیدتر شده طوری که گاهی اوقات از جام می پرم

عزیز دلم 30 هفته از وقتی که تو دلم جا گرفتی رو پشت سر گذاشتیم و وارد ده هفته ی آخر شدیم

امروز اولین روز از ماه هشتمه...

احساس می کنم این 30 هفته خیلی زود گذشت،باورم نمیشه... انگار همین دیروز بود که فهمیدیم قراره تو وارد زندگیمون بشی و شادیمون رو صد چندان کنی ولی212 روز گذشت...

امروز 30 هفته و دو روزت شده مامانی

امیدوارم هفته های باقیمونده هم به سلامتی و بدون هیچ مشکلی بگذره ولحظه ی دیدار برسه

روز دوشنبه باهم رفتیم واسه چکاپ که خدارو شکر همه چیز خوب بود.

فشارم 11 بود که خیلی خوب بود آخه می ترسیدم دچار فشار خون بالا شده باشم ولی خدارو شکر نگرانیم الکی بود.

ولی وقتی به خانوم دکتر گفتم که گاهی دردام زیاد میشه و نمی تونم پیاده روی کنم نگران شد و گفت فقط استراحت کنم و پیاده روی و کار سنگین نکنم و اگه دردام کم نشد بهم آمپول میده بزنم که دچار زایمان زودرس نشم آخه عزیزم هر چی بیشتر تو دل مامانی باشی واست بهتره،قوی تر و سالمتر و تپل تر میشی .

پس حسابی مراقب خودت باش و اصلا واسه اومدن عجله نکن عسلم

پسرمصدای قلبتو هم شنیدم خدارو شکر نرمال بود و عالیییییییی 

 وزنم هم الان تقریبا 69 شده که حالا حالاها قراره بیشتر هم بشه

این هفته تا آخر تو باید به 1800 گرم برسی پس من هم دارم حسابی به خودم می رسم که تو هم بتونی استفاده کنی و تپلی بشی گلم

روز یکشنبه با بابایی چند تا عکس سه نفره گرفتیم که یادگاری از این روزهای خوش واسمون بمونه گلم

اینم تویی گلم  تو دل مامانی

موقعی که داشتم عکس می گرفتم تکونات حسااااااابی شدید شده بود فک کنم فهمیده بودی دارم ازت عکس می گیرم داشتی ژست می گرفتی

چهارشنبه 14 خرداد 93